Τα τελευταία 40 χρόνια, το Χιπ Χοπ έχει αναδειχθεί ως η επαναστατική φωνή μιας παγκόσμιας διασποράς παράνομων νέων και ενηλίκων που έχουν βιώσει παγκόσμιες οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές και κρίσεις που προκύπτουν από ύφεση, καθώς και κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές . Μέσω της χρήσης ιστορικών εργαλείων και συσκευών, τα ανθρώπινα όντα αναπτύσσονται ψυχολογικά μέσω πολιτιστικών φαινομένων. Με αυτόν τον τρόπο, το ανθρώπινο μυαλό είναι προσωπικό και ταυτόχρονα κοινωνικό. Επομένως, υπάρχουν πολλοί τρόποι που οι εσωτερικοί πολιτισμοί ορίζουν και περιορίζουν ο ένας τον άλλον, ιδίως στον τομέα της δημιουργίας. Πολλές από αυτές τις έννοιες υπάρχουν στον τομέα της συλλογικής κουλτούρας και περιλαμβάνουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες των ατόμων κατά τη διάρκεια της ζωής (Lawrence & Valsiner, 2003).
Καθώς τα άτομα γίνονται έμπειροι συνομιλητές της ατομικής και συλλογικής κουλτούρας, αντλούν έννοιες από την αλληλεπίδραση με πολιτιστικά σύμβολα, εκφράσεις και συναισθήματα. Η συλλογική κουλτούρα, που βρίσκεται ιστορικά και χωρικά, είναι δυναμική, εύπλαστη και σε μια συνεχή διαδικασία αλλαγής. Οι συναφείς παγκόσμιες δυνάμεις δημιούργησαν μια έννοια μιας μη δεσμευμένης κουλτούρας, που υπάρχει έξω από τη σφαίρα του κράτους, του έθνους, της φυλής, της εθνικότητας ή των φύλων. Το Hip Hop αποτελεί ένα παράδειγμα μιας τέτοιας κουλτούρας, καθώς εκπροσωπείται παγκοσμίως μέσω μιας σειράς καλλιτεχνικών πολιτιστικών πρακτικών που περιλαμβάνουν λεκτικές, οπτικές και κινητικές ομιλίες, παραγωγή μουσικής και χειραφέτηση. Το Hip Hop έχει γίνει μια παγκόσμια γλώσσα αντιπολίτευσης και κοινωνικής αλλαγής (Porfilio & Viola, 2012).
Με πολιτιστικούς δείκτες, κοινά σύμβολα και γλωσσικές μορφές έκφρασης, το Hip Hop δημιουργεί πολυτροπικά και πολλαπλασιαστικά σύμφωνα με πολιτικά, ιστορικά και γεωγραφικά πλαίσια. Τα άτομα αλληλεπιδρούν με την παγκόσμια κουλτούρα Hip Hop μέσω ενός διατομεακού πλαισίου ταυτότητας με βάση τη φυλή, το φύλο, την εθνικότητα, την ηλικία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους για να δημιουργήσουν επαναλήψεις εσωτερικής και συλλογικής ταυτότητας που δημιουργούν την καλλιτεχνική παραγωγή του Hip Hop σε διαπροσωπικό επίπεδο.
Μεταξύ των διαφόρων διακριτικών στοιχείων του Hip Hop, η αφήγηση ραπ αποτελεί μια από τις πιο πανταχού παρούσες εκφράσεις του Hip Hop. Η κοινωνική αλληλεπίδραση με την αφήγηση ραπ μπορεί να προσφέρει πληροφορίες για το πώς οι νέοι διαχειρίζονται τις εντάσεις σε συστήματα αξιών. Οι αξίες είναι «πολιτισμικά ειδικοί στόχοι, τρόποι γνώσης, βίωσης και δράσης ως απάντηση σε περιβαλλοντικές, πολιτιστικές, οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες - ένας ορισμός που βασίζεται στην κοινωνικο-πολιτιστική θεωρία» (Daiute, Stern, & Lelutiu- Ein Weinberger, 2003, σελ. 85).
Οι αξίες είναι ιδιαίτερα σχετικές, ειδικά όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους το ατομικό επίτευγμα, όπως ορίζεται από το σχολείο ως αξία «ηγεσίας» προσανατολίζεται με τις πολιτιστικές αξίες του Hip Hop που περιστρέφονται ή ταλαντεύονται, μεταξύ των αξιών του ατόμου και της συλλογικότητας. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα αυτού είναι η αντιφωνία, ή η κλήση και η απόκριση, μια αισθητική που κληρονόμησε το Χιπ Χοπ από το Κίνημα των Μαύρων Τεχνών (Watts, 2001). Αυτή η μελέτη επικεντρώθηκε στις δυναμικές αλληλεπιδράσεις που δημιουργούν οι νέοι όταν γράφουν.
Η ταυτότητα μεταξύ του ατόμου και του συλλογικού δεν είναι μοναδική για τη Hip Hop κουλτούρα. Ο Valsiner (1996, 1997, 1998) και οι συνάδελφοί του έθεσαν το ερώτημα πώς να κατανοήσουν το προσωπικό σε σχέση με το κοινωνικό. Ο Levi Strauss (1967) επέκτεινε την έννοια της ατομικής υποκειμενικότητας για να συμπεριλάβει τις επιστημολογίες της γνώσης ως αναδυόμενες τόσο από το άτομο, όσο και από τη συλλογική. Σύμφωνα με τον Ντέιβις και τον Χάρε (1990) το άτομο αναδύεται από τις κοινωνικές διαδικασίες στις οποίες εμπλέκονται (δραστηριότητα). Σύμφωνα με τον Valsiner (2000) τα ανθρώπινα όντα δεν είναι παθητικοί παραλήπτες στη διαδικασία, αλλά ενεργά κατασκευαστές της προσωπικής τους κουλτούρας. Το κάνουν χρησιμοποιώντας σύμβολα, εργαλεία και πινακίδες για την κατασκευή προσωπικών εννοιών.
Ο Ralph Ellison στο Invisible Man (1952) αναφέρθηκε σε αυτό το φαινόμενο ως "κοιτάζοντας μέσα από τα εσωτερικά μάτια αντί για τα φυσικά μάτια". Τα εσωτερικά μάτια αντιπροσωπεύουν τη διασύνδεση της ανάπτυξης που προκύπτει από τη ζωή σε σχέση με άλλους στην κοινωνία.
Η διαλογική άποψη της σχέσης μεταξύ του ατόμου και του συλλογικού υποθέτει ότι η σύγκρουση μεταξύ δύο διαμετρικών αντιθέσεων μπορεί να αποφέρει αλλαγή (Markova, 2009). Επομένως, για να επιτευχθεί κοινωνική αλλαγή, μπορεί να χρειαστεί να κατανοήσουμε τις αντιθέσεις ως συνδεδεμένες μέσω εντάσεων αξίας (Moscovici, 1984). Επιδιώκουμε να κατανοήσουμε σε όλα τα καλλιτεχνικά είδη πώς οι νέοι τοποθετούνται σε σχέση με τους άλλους ως τρόπο διαπραγμάτευσης διαφορών αξίας.
Οι νέοι που χρησιμοποιούν τον λόγο που βασίζεται στο Hip Hop για να περιηγηθούν στα παραδοσιακά εκπαιδευτικά συστήματα, τοποθετούν τον εαυτό τους με την προσποίηση μιας μεταβαλλόμενης και συγκρουόμενης, αλλά αλληλένδετης διαδικασίας μεταξύ του ατόμου και της συλλογικότητας. Καταλαβαίνουν την αλλαγή μεταξύ τους ως συνδεδεμένη με την ανάπτυξη του συλλογικού, χωρίς να χάνει την αίσθηση της ατομικότητας ή της αυθεντικότητας (Markova, 2009).